SUNDIAL III – „feat. I. Wojtczak” – W kwietniu 2018 roku zespół Sundial wraz z trójmiejskim saksofonistą Irkiem Wojtczakiem zagrał dwa koncerty w łódzkim klubie Ciągoty i Tęsknoty. Obydwa wieczory zostały zarejestrowane. Płyta „Sundial III” odbiega jednak od klasycznych standardów płyt nagranych na żywo. Znalazł się na niej głównie premierowy materiał napisany przez wszystkich członków kwartetu. To obraz zespołu bardziej rozegranego, bardziej żywego, choć jest tez miejsce na wyciszenie i eksperyment. Postać Irka Wojtczaka znanego doskonale fanom muzyki improwizowanej, świetnie wpasowała się w wielowymiarową muzykę tria Sundial.

Irek Wojtczak (ur. 1968). Saksofonista, improwizator, kompozytor i aranżer. Ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku. Pracując jako muzyk sesyjny wielokrotnie nagrywał dla potrzeb filmu i teatru. Wziął udział w sesjach trans-opery „Sen nocy letniej” Leszek Możdżera filmów: „Segment 76” Oskara Kaszyńskiego, „W stepie szerokim” Aberalda Gizy (Sztorm 2008) oraz „Small spaces” Elvina Flamingo (Gold Remi Award 2009, Houston, USA). W trójmiejską scenę muzyczną wpisał się udzielając się w wielu zespołach jako lider, sideman czy gość specjalny. Wziął udział w specjalnym projekcie Polish Brass Ensemble feat. Dave Douglas. Koncertował z Fonda/Stevens Group, Jim Black, Chris Speed, Klaus Kugel, Conteporary Noise Sextet oraz Pink Freud. Nagrywał i koncertował m.in. z Tymon Tymański Brass Ensemble, Outlook Quartet oraz Wojtek Mazolewski Quintet. Gościnnie uczestniczył w sesjach nagraniowych z Przemkiem Dyakowskim, Grażyną Łobaszewską oraz Ścianką. Współtworzył projekty/zespoły: Groovekojad, Tomek Sowiński Collective Improvisation Group, Duostany, Freeyo, PRL Kwintet oraz Możdżer − Tymański − projekt Chopin. Od lat jest animatorem polskiej muzyki ludowej, która stała się inspiracją do jego dwóch albumów: Direct Memory Access (2010) i Folk Five (2014). Nagrany wspólnie z nowojorskimi muzykami album Folk Five został doceniony przez czołowych amerykańskich krytyków w magazynach takich jak All About Jazz czy The New York City Jazz Record. Wojtczak jest obecnie liderem zespołów The Bees’ Knees i Folk Five.

Irek Wojtczak – saksofony
Wojciech Jachna – trąbka
Grzegorz Tarwid – fortepian
Albert Karch – perkusja, instrumenty perkusyjne

Nagrano Live w Klubie Ciągoty i Tęsknoty w Łodzi, 13-14 kwietnia 2018.

Nagranie, mix i mastering – Michał Kupicz.

Cover Foto – Aleksandra Mleczko

Oprawa graficzna – Tomasz Obiński

Specjalne podziękowania dla Karola Kwiatkowskiego oraz Stowarzyszenia „JAZZ BOAT „- Tomasz Wolski, Dariusz Zbróg oraz Konrad Żelazo za pomoc w powstanie Albumu!

” Trio Jachna-Tarwid-Karch uczyniło Sundial rozpoznawalną marką na naszej scenie muzyki improwizowanej. Począwszy od wydanego w 2014 r. debiutu pozostają bytem osobnym, tworzącym własny, tajemniczy, kolorowy, a przy tym delikatny świat dźwięków. Słuchając kolejnych odsłon ich muzyki nie sposób uniknąć wrażenia, że jak zegar słoneczny wpisani są w naturę. Ich muzyka – choć bardzo otwarta formalnie i rządzona kolektywną improwizacją – jest przyjazna człowiekowi, pozbawiona agresji, łagodna i (jeśli można takiego określenia użyć w stosunku do muzyki) empatyczna.

Trębacz Wojciech Jachna uczył się od Piotra Wojtasika, współpracował m.in. z Andrzejem Przybielskim, współtworzył takie formacje jak Contemporary Noise Quintet/Sextet, Sing Sing Penelope czy Mordy. Pozostali członkowie tria to już inne, młodsze pokolenie. Pianista Grzegorz Tarwid ma za sobą studia w Kopenhadze i doskonale odnajduje się na styku muzyki współczesnej i wywodzącej się z jazzu improwizacji. Dotyczy to także Alberta Karcha – jednego z najzdolniejszych i najbardziej wyrazistych młodych perkusistów.

Jeśli już szukać duchowych patronów dla Sundial, to byliby to Paul Bley, Jimmy Giuffre, Anthony Braxton, Alex Von Schlippenbach czy Tim Berne. W podobną stronę też podążają współcześni Duńczycy Jacob Anderskov czy Karsten Dahl. Jednak aura muzyki Sundial jest niepowtarzalna, stanowi połączenie współczesnej kameralistyki, muzyki free improv i swoistej impresyjności.

Najnowszy album tych muzyków nie jest już sygnowany jako Jachna-Tarwid-Karch, a to za sprawą czwartego muzyka, który do nich dołączył – znakomitego trójmiejskiego saksofonisty Irka Wojtczaka.

Po dwóch albumach przyszedł czas na odświeżenie nieco formuły. „Sundial III” zarejestrowany na żywo w łódzkim klubie Ciągoty i Tęsknoty jest kontynuacją poprzednich dwóch odsłon Sundial, ale obecność saksofonów Wojtczaka dodaje tu nowego, bardziej ekspresyjnego wymiaru. Nie sposób tu mówić o jakiejś rewolucji – to raczej ewolucja wynikająca z kolejnej twórczej osobowości i czwartego głosu biorącego udział w kolektywnej improwizacji. Saksofonista doskonale pasuje osobowością do pozostałego tria – uważnie słucha każdego dźwięku, nieustannie się kontroluje i uzupełnia głosy pozostałych muzyków.

Osią albumu jest rozbita na trzy części impresja Celestially Light. Moc tego zespołu bodaj najbardziej pokazuje utwór Jachny Return Of the Hedgehog. Rozpoczyna się od sola Karcha – i jest to jedna z najciekawszych partii solowej perkusji, jaką ostatnio było mi dane usłyszeć. Nie ma w niej niepotrzebnego popisu, efekciarstwa – to integralna część kompozycji. Później robi się bardziej statycznie, wręcz medytacyjnie, wszystkie instrumenty współpracują ze sobą w powoli narastającej kulminacji, akcja muzyczna faluje, napięcie podnosi się i opada. Słucha się tego z poczuciem, że nie wolno nam uronić nawet jednego dźwięku, że dzieje się coś bardzo ważnego. Majstersztyk.”

Marek Romański, Jazz Forum